ΕΠΙΓΑΣΤΡΙΚΗ ΚΗΛΗ

Η εμφάνιση επιγαστρικών κηλών είναι σπάνια και παρατηρούνται κυρίως στους άνδρες. Εμφανίζονται μεταξύ στέρνου και ομφαλού, στη λεγόμενη «λευκή γραμμή». Γι’ αυτό ονομάζονται «κήλες της λευκής γραμμής».

Συμπτώματα

Η επιγαστρική κήλη εκδηλώνεται ως μια μικρή διόγκωση πάνω από τον ομφαλό που μοιάζει με λίπωμα. Τα κύρια συμπτώματα που βιώνει ο ασθενής είναι η ενόχληση και ο πόνος που εμφανίζεται συνήθως ως αντίδραση σε συγκεκριμένες κινήσεις που εκτελεί.

Διάγνωση

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι επιγαστρική κήλη συχνά μοιάζει με μια άλλη παθολογική κατάσταση, η οποία ονομάζεται διάσταση των ορθών κοιλιακών μυών, με αποτέλεσμα οι ασθενείς συχνά να συγχέουν τις ίδιες καταστάσεις. Ο χειρουργός  είναι ο μόνος που μπορεί να  αντιληφθεί/ξεχωρίσει τι από τα δύο ισχύει κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι κήλες της λευκής γραμμής χειρουργούνται λαπαροσκοπικά, ενώ αντίθετα η διάσταση των ορθών κοιλιακών μυών δεν απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

Η διάγνωση της επιγαστρικής κήλης πραγματοποιείται με τους ακόλουθους τρόπους:

  • Κλινική εξέταση του ασθενούς και ψηλάφηση της κήλης από γενικό χειρουργό που ειδικεύεται στην αντιμετώπιση κηλών
  • Υπερηχογράφημα κοιλίας
  • Αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία κοιλίας

Θεραπεία της επιγαστρικής κήλης

Η θεραπεία της επιγαστρικής κήλης είναι μόνο χειρουργική και συγκεκριμένα συνίσταται στην αποκατάσταση με χρήση πλέγματος, με ανοιχτή ή λαπαροσκοπική προσπέλαση.

Η τελική απόφαση για την χειρουργική μέθοδο αντιμετώπισης μιας επιγαστρικής κήλης λαμβάνεται εφόσον συνυπολογιστούν παράγοντες που σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά τόσο του ασθενούς, όσο και της κήλης.

Η λαπαροσκοπική τεχνική  αποτελεί την σύγχρονη, ιδανική επιλογή, καθώς παρουσιάζει μια σειρά πλεονεκτημάτων για τον ασθενή. Αναλυτικότερα, στα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης της επιγαστρικής κήλης περιλαμβάνονται:

  • Ο ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος
  • Ο μικρότερος κίνδυνος λοίμωξης του χειρουργικού τραύματος και του πλέγματος
  • Ο μικρότερος κίνδυνος υποτροπών
  • Η ταχεία ανάρρωση και η άμεση επάνοδος  του ασθενούς στην καθημερινότητά του
  • Το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα

Μετά την επέμβαση, συνιστάται ο ασθενής να αποφεύγει την άρση βάρους και γενικότερα, την έντονη σωματική δραστηριότητα για 4-8 εβδομάδες.